Ontzettend trots - Uiteraard op gepaste wijze
Het was Ronald de Bie die mij aan het denken zette, zo’n anderhalf jaar geleden.
‘Wil je niet gewoon voor ons komen werken?’
Nou, zo gewoon vond ik dat allemaal niet.
Penta Rho is al jarenlang een soort ‘Heilige Graal’ voor me – als je daar mag werken, kun je spreken van een geslaagde carrière. Dan ben je klaar.
Er huist zoveel kennis in deze club, zoveel vermogen om adequaat te kunnen handelen op verwikkelingen in tal van onderwijsgerelateerde domeinen – ik durfde er niet eens aan te denken.
Daarnaast was ik indertijd niet voor niets zelfstandige geworden. In welke functie ik ook zat, ik miste ondernemerschap en de ruimte om eigen keuzes te kunnen maken. Ik vind nog steeds dat waar de mens floreert, floreert de organisatie.
Eind 2018 floreerde ik vooral niet en vond ik dat mijn meerwaarde voor de organisatie waarvoor ik werkte minimaal was. Vanuit professioneel oogpunt het ergste dat er is. Vanuit menselijk oogpunt: ik word dan een klier en ga ik overal ergens iets van vinden – vaak op het onredelijke af. Kortom, tijd voor iets anders.
Nog geen maand later had ik Fred, mijn geestelijk vader, aan de telefoon. Ik weet nog waar ik was. Hij had een opdracht voor me namens Penta Rho.
Het gesprek ging zo – geen woord van gelogen:
‘Met Ferdinand, goedemiddag!’
‘Met Fred…’
‘Hee Fred, wat leuk dat je me belt! Hoe is…’
‘Ferdinand, ik moet het kort houden…’
‘Oh sorry, Fred. Maar wat leuk…’
‘Even naar me luisteren, Ferdinand! Kun je een opdracht aannemen?’
‘Een opdracht?’
‘Ja of nee? Nu zeggen!’
(nadenk-stilte)
‘Ferdinand, hallo?’
‘Ja, ik ben er uit, ik neem ‘m aan!’
‘Mooi! Even in het kort: vervangen Opleidingsdirecteur VMBO, Candea College, goeie klant van ons, dus je mag het niet verkloten!’
‘Prima!’
‘Ik meen het! Vanavond bel ik je voor meer informatie!’
‘Akkoord, dank je w…’
(opgehangen)
Het was een gouden zet. Ik bloeide op als een sneeuwklokje in het ontluikende voorjaar. Ik liep weer door een school, ik voelde de hitte ervan en de absolute wil van docenten om kinderen voor te bereiden voor de arbeidsmarkt. De hormonen en deodorant kwamen me tegemoet als een aangename zomerbries. Ik was gelukkig.
In 2009 was ik een van de bestuurders uit de Achterhoek die Fred moest overtuigen om mee te gaan in zijn plan om regie te pakken op de impact van een krimpende regio. Boven- en ondertalligheid van personeel werd in bestuurlijke samenspraak geregeld. Ik kijk daar nog steeds met een warm gevoel op terug – voor Fred zelf voelde ik direct grote liefde.
Ik ben ontzettend trots – uiteraard op gepaste wijze – dat ik voor Penta Rho mag gaan werken. En ontzettend fijn dat ik weer onderdeel ben van een team, ik waan mij in een warm bad vol kennis. Dat ik dagelijks op de hak word genomen, neem ik op de koop toe. Blijkbaar heb ik dat nodig.
Ik heb bij Penta Rho nog een wereld te leren en die gelegenheid krijg ik dan ook.
Kennisontwikkeling is een gemeenschappelijk belang; ik hoop dat ik daaraan ook een bijdrage kan leveren en ondersteunend kan zijn aan al het werk dat verricht moet worden.
Vanaf de eerste dag voel ik me opgenomen. Ik mag meevoetballen in een prachtig elftal, dat passie heeft, dat ondernemerschap en professionele ruimte hoog in het vaandel draagt, dat omziet naar elkaar, elkaar scherp houdt, maar ook relativeert.
Penta Rho is hard werken met een grote glimlach!
